Wokół Poznania jesienią

Piątek, 30 października 2009 · dodano: 01.11.2009 | Komentarze 7

Skraj lasu pod Garbami - trasa z Malty do Tulec © toadi

Pełna relacja wraz ze zdjęciami dziś wieczorem lub jutro, zależnie od tego ile czasu spędzę dziś poza domem

Do BCM`u

Środa, 28 października 2009 · dodano: 01.11.2009 | Komentarze 3

Czwartek ładna pogoda, chwila czasu i pomimo że dzień już powoli miał się ku końcowi postanowiłem wyjechać na chwilkę do Puszczykowa, a dokładniej do sklepu po ciuchy na zimę. Cóż co dzień to chłodniej, a letnie ciuszki już się nie sprawują w tę pogodę najlepiej.
Górnym tarasem Rataj dotarłem do R.Starołęka później ku mostowi kolejowemu na Starołęce, Dębina, Luboń, kawałek wzdłuż Warty, później powrót na trasę Poznań-Mosina i w Starym Puszczykowie, kawałek pod górkę do BCM`u.
Dłuższa chwila spędzona w sklepie i po dokonaniu zakupów: długie ocieplane spodnie plus ochraniacze na buty, ruszam w drogę powrotną do domu, zapadał już zmrok, więc chciał nie chciał oświetlenie roweru okazało się nieodzownym i pomocnym gadżetem, zapewniającym bezpieczeństwo, lub iluzje takowego.
Już zbyt wiele nie kombinując wracałem drogą i ścieżką rowerową do Poznania i domu. Wróciłem około 18:00.

Zdjęć specjalnie nie robiłem, lecz urzeczony pewnym widoczkiem jedno pstrykłem :)

Jesień w Poznaniu © toadi

W baśniowej krainie

Sobota, 10 października 2009 · dodano: 12.10.2009 | Komentarze 5

Jest to fragment trasy MRU jaką pokonałem z Krzysztofem w ubiegłą sobotę , jednak zasługiwał na osobny wpis.

Jedziemy w nieznane aby już niebawem znaleźć się w baśniowej krainie, krainie nie z tego świata.

Baśniowa kraina © toadi

Pnącza które na krótkim odcinku lasu szczelnie okryły wszystkie pnie drzew tworzą coś wspaniałego, niespotykanego, wszystko co tego dnia widzieliśmy blednie przy tym dziwie natury. A wszystko to za sprawą Dławisza amerykańskiego.

Baśniowa kraina © toadi

bajkowa kraina © toadi

leśna ścieżka przez bajkową krainę © toadi

baśniowa kraina © toadi

las zachwycił nie tylko mnie, takie pnącza to coś niezwykłego, a w dodatku w jesiennych już barwach © toadi

baśniowa kraina © toadi

pnącza skręcają się w prawo, prawoskrętnie wyglada to jak stara lina porzucona gdzieś w lesie © toadi

Kraina z baśni © toadi

Kraina z baśni © toadi

Jak to ujął Krzysztof: Kraina Narnii © toadi

Sprawca tego pięknego lasu © toadi

W środku są czerwone kulki nasion, ale zewnętrzna osłona pęknie i uwolni je dopiero kiedy w pełni będą dojrzałe © toadi

Nasiona i liście z bliska w blasku flesza © toadi

Dławisz kiedy zacznie oplatać młode słabe drzewo zniszczy je. © toadi

Nasiona i liście z bliska w blasku flesza © toadi

I jeszcze jedna fotka © toadi

Pnącze to dorasta do 20 metrów, roczne przyrosty to 2 do 3 metrów © toadi

Pomimo iż było cudownie musieliśmy opuścić te bajkową krainę, było zbyt późno a i pierwsze krople deszczu zapowiadały iż większy deszcz się zbliża.

Międzyrzecz - Jordanowo - Staropole - Boryszyn - Kaława - Międzyrzecz

Sobota, 10 października 2009 · dodano: 11.10.2009 | Komentarze 2

Ciężko wstać rano po nocnej wyprawie za Poznań, ale co zrobić. Sprawdzenie pogody na necie oraz w TV i wg przepowiadaczy pagody ma nie padać, ale o słońcu i cieple możemy zapomnieć, wiatr raczej umiarkowany. Zobaczymy co będzie. Ruszam w 11 km rozgrzewkę do Krzysztofa, gdzie załadowujemy rowery na samochód i ... . Mieliśmy wyruszyć około 8 z Poznania, ale jak to zwykle bywa nie wszystko da się przewidzieć i zaplanować. Ruszamy około 10 z minutami w Międzyrzeczu jesteśmy krótko przed południem.

Kościół Św. Wojciecha w Międzyrzeczu © toadi

Miedzyrzecki ratusz © toadi

Zdejmujemy rowerki z samochodu Krzysztofa i po krótkich przygotowaniach ruszamy zrobić parę fotek pod zamek.

Międzyrzecki zamek z X wieku © toadi

Jak się okazało kolejny raz jestem w Międzyrzeczu i kolejny raz mam pecha zamek zamknięty, z powodu remontu walącej się ściany :( Jednak po krótkiej rozmowie z miłym panem mamy mały bonus od losu i zostajemy wpuszczeni za bramę zamkową.
Zamek pochodzi z 1350 roku kiedy to za Kazimierza Wielkiego został wzniesiony na miejscu grodu warownego z około X a XI wieku. Wielokrotnie zdobywany i burzony, był odbudowywany gdyż był grodem warownym na dawnej granicy Polski. Jednak kiedy podczas potopu szwedzkiego został zburzony już nigdy nie odbudowano go, pozostał jako ruina do dnia dzisiejszego. Dwie warowne baszty zostały przykryte drewnianym dachem aby uchronić je przed dalszą ruiną i zamakaniem. Od mego poprzedniego pobytu mury podwyższono o trzy warstwy cegły oraz wybudowano nowy most nad fosą, gdyż poprzedni się zawalił. Obecnie fragment ściany jest podparty gdyż popękał i grozi zawaleniem, z tego też powodu zamek jest zamknięty. Na terenie zamku nie ma nic specjalnego duży dziedziniec i ruiny tego co pozostało. Lepiej wygląda z zewnątrz niż kiedy już jesteśmy w jego środku.

Międzyrzeczki zamek - dziedziniec © toadi

Armata na dziedzińcu zamku w Międzyrzeczu © toadi

Zamek w Międzyrzeczu fosa i mury zamku © toadi

Robimy jeszcze małą rundkę wokół zamku okalającym go parkiem i ruszamy przez miasto w kierunku na Skoki.

Fosa zmaku w Międzyrzeczu oraz okalający zamek park © toadi

Kawałek drogą do skraju lasu i jeszcze przed miejscowością Skoki zjazd w las na jedną z leśnych ścieżek (oznakowana zielono dla pieszych oraz niebiesko rowery) i od tego momentu już praktycznie do zmroku będziemy jechać głównie leśnymi ścieżkami, brukowanymi duktami i innymi wybojami, a i zdarzy się po zaoranym polu :). Po naszej prawej wśród drzew majaczą niewielkie wzniesienia zaś po lewej od czasu do czasu mignie tafla jeziora Bukowieckiego.

Na niewielkim przesmyku pomiędzy jeziorem Bukowieckim a jakimś małym jeziorkiem pierwsze ślady okopów na niewielkim wzniesieniu, ale znacznie więcej uwagi pochłonęło malownicze jeziorko.

Takie małe jeziorko przy zielonym szlaku, w pobliżu jeziora Bukowieckiego © toadi

Małe jeziorko w okolicy jeziora Bukowieckiego © toadi

Chwilę później dość długi podjazd leśną piaszczystą ścieżką, w której grzęzną koła ale jakoś się czołgamy pod górkę, czołgamy gdyż jedziemy bardzo wolno i z dużym wysiłkiem, pieszo pewnie było by szybciej. Gdy wzniesienie się kończy roztacza się piękny widok na panoramę jeziora Bukowieckiego, przysłaniają go młode jeszcze drzewka posadzone na zboczu schodzącym w stronę jeziora, lecz i tak zatrzymujemy się na chwilę aby zrobić kilka fotek i nieco się przeodziać, podjazd zrobił swoje a i w lesie jest dość ciepło nie ma wiatru.

Tam za zakrętem skończył się piaszczysty podjazd, zaś na płaskim odcinku chwilę wytchnienia oraz szansę popatrzeć z góry na jezioro Bukowieckie © toadi

Jezioro Bukowieckie ze ścieżki, na pierwszym planie młodnik © toadi

Przez grubą warstwę chmur udawało się nawet czasem na moment słonku przedrzeć, ale to były tylko krótkie momenciki.

Na leśnym szlaku gdzieś pomiędzy jeziorem bukowieckim a Wyszanowskim © toadi

Dalsza trasa biegła do jeziora Wyszanowskiego i wzdłuż jego brzegów, była co najmniej dość trudna, zryta przez leśne zwierzęta oraz usłana ogromną ilością gałęzi które parokrotnie przestawiały mi rower to raz w prawo to innym razem w lewo kiedy na nie najechałem. Innym razem wyskakiwały spod kół, czy też łamały się z chrzęstem, a do tego wszystkiego duża ilość pożółkłych liści niedawno opadłych z drzew czy też zarośla gwałtownie zwężające ścieżkę.

Po lewej tafla jeziora Wyszanowskiego © toadi

Leśna ścieżka wzdłuż jeziora Wyszanowskiego © toadi

Na jednym z odcinków jadąc bardzo blisko za Krzysztofem, dosłownie parę centymetrów, po dość gwałtownym Jego zatrzymaniu, ratując się przed gwałtownym uderzeniem w jego rower skręcam kierownicą w prawo i widząc że i tak wjadę w niego zeskakuję z rowera, efekt; zaliczam glebę, skoczyłem w kierunku skarpy i zaliczyłem ładnego kozła. Mój rower oparł się o Krzysztofa i nie obalił, lecz ja leżałem :)
Były też okazję podziwiać okoliczną faunę i florę, największe zwierze jakie nas zaszczyciło to jeleń, zaś z fauny lasy ukazały nam grzyby,

Ciekawe czy ten czerwony grzybek dało by się zjeść © toadi

mchy i porosty

Kępa mchu na pniu obumarłego drzewa oraz posrosty © toadi

czy też pomimo iż to już październik kwitnące nadal wrzosy

Wrzosy © toadi

Z brzegu jeziora Wyszanowskiego było widać iż las już zmienił swą szatę na barwy jesieni

Jezioro Wyszanowskie - jesień © toadi

Jeziora, las i wzgórza

Rower Krzysztofa w okolicach jeziora Wyszanoskiego © toadi

Widok ze wzgórza, w dole na ściezce Krzysztof i jego rower, a nieco dalej wody jeziora © toadi

Ścieżka jednak mimo oznakowania w pewnym momencie sprawiła nam niespodziankę, koniec jazdy, objazd, albo przechodzimy górą :)

Niespodzianka na szlaku - płot i przegrodzona w poprzek droga © toadi

Na odcinkach gdzie las wycięto widać było jak pofałdowany jest teren który przyszło nam przemierzać.

Fragment lasu w miejscu niedawnej wycinki ikazał nam po jakim terenie się przemieszczamy i dlaczego tak marna średnia jest na licznikach © toadi

pięknie ukształtowany teren, plus piasek i gałęzie potrafią nieźle dać w kość i trochę potu wycisnąć © toadi

I tak jadąc przed siebie docieramy w okolice miejscowości szumiąca gdzie aby dostać się do centrum wioski, w której jest uroczy kościółek, zbaczamy ze szlaku zielonego na żółty. We wiosce jedyny sklep jest nieczynny. Jednak neogotycki kościół z 1894 r wart jest uwiecznienia,

Neogotycki kościół w Szumiącej, niegdyś wioska należała do Paradyskiego Klasztoru © toadi

zaraz za wioską skręcamy w polną drogę prowadzącą na południe do Gościkowa i Jordanowa. po swej prawej mamy las, a później linię kolejową (nieczynną) zaś po lewej dolinkę rzeki Paklicy.

Linia kolejowa na nasypie co kilkaset metrów ma niewelkie wiadukty, po blizszym zapoznaniu widać iż większość z nich nie ma obecnie zastosowania © toadi

Wiadukt pod nieczynną dziślinią kolejową © toadi

Polną drogą docieramy do Gościkowa (niegdyś Paradyż), w pierwszym napotkanym sklepie postój na posiłek i ruszamy dalej do niedalekiego Jordanowa, zaliczając po drodze obiad w przydrożnym barze.

We wsi znajduje się pocysterski klasztor, na terenie którego mieści się obecnie Wyższe Seminarium Duchowne w Paradyżu © toadi

W niedalekim Jordanowie zatrzymujemy się na moment przy kościele św. Anny z XVI wieku wybudowanym przez cystersów z Paradyża.

Kościół św. Anny w Jordanowie © toadi

Pozostałości po osadnikach niemieckich / zaborcy © toadi

poniemiecki nagrobek © toadi

okazały okaz dębu, swym wyglądem moze nieco straszyć, pewnie był pierwowzorem drzewca we Władcy Pierścieni :) © toadi

Kierujemy się z Jordanowa kawałek ku południu aby lasami dojechać do Staropola i Boryszyna, jednak nieco plany krzyżuje nam budowa autostrady w efekcie po zrobieniu kilku kilometrów po lesie uznajemy ze należy kawałek się wrócić i jechać do Nowego Dworku i dalej lasem wzdłuż nieczynnej linii kolejowej. Co postanowiliśmy to i uczyniliśmy. Do wioski brukowana droga wytrząsała z nas niedawno zjedzony posiłek, liczyliśmy iż jadąc w las, będzie mniej trzęsło, ale okazało się że tak dobrze to nie ma, bruk ciągnął się jeszcze długi odcinek w las. Trzęsło niemiłosiernie a nie było specjalnie gdzie zjechać. Wkrótce docieramy do jeziora Paklickiego, kierujemy się nadal na zachód i po wyjechaniu z lasu otaczają nas pola kukurydzy. Docieramy do po PGRowskich zabudowań pod Staropolem i po około kilometrze jesteśmy we wiosce. Na skrzyżowaniu dróg po prawej stronie bunkier, a właściwie to co po nim pozostało.

Staropole pozostałości po bunkrze © toadi

ruiny bunkra © toadi

Ze Staropola na północ do Boryszyna, i kolejne ruiny bunkra, jedziemy w kierunku do pętli Boryszyn w las, na zwiedzanie nie mamy czasu, jest już zbyt późno, lasami i polami kierujemy się na wschód. Odnajdujemy komin wentylacyjny podziemnego systemu tuneli.

komin wentylacyjny MRU © toadi

Jedziemy w nieznane aby już niebawem znaleźć się w baśniowej krainie, krainie nie z tego świata.

Baśniowa kraina © toadi

Pnącza które na krótkim odcinku lasu szczelnie okryły wszystkie pnie drzew tworzą coś wspaniałego, niespotykanego, wszystko co tego dnia widzieliśmy blednie przy tym dziwie natury. A wszystko to za sprawą Dławisza amerykańskiego.

Baśniowa kraina © toadi

Pełna relacja z tej baśniowej krainy W baśniowej krainie

Pomimo że ten fragment lasu szczególnie się nam spodobał, jednak zbliżał się wieczór i czas jaki pozostał do zmroku topniał bardzo szybko musieliśmy ruszać dalej. Jeszcze kawałek jechaliśmy lasem, jednak kiedy wyjechaliśmy z niego kolejna przykra niespodzianka, zaorane pole i albo dalej tym polem, albo wracamy.
Wybraliśmy wariant przez pole. Jechaliśmy wzdłuż lasu nieco pod górę, a później w niewielką dolinkę, następnie polem kukurydzy a na jego skraju ponownie zaoranym polem kierowaliśmy się ku północy. W końcu po około 1,5 km dotarliśmy do polnej ścieżki która gdzieś w tym rejonie miała swój początek dla nas, a dla innych zapewne koniec. Na pierwszych metach zadowolenie, gdyż było nam znacznie łatwiej niż polem, ale po niedługim czasie jeden z dłuższych podjazdów które mielismy tego dnia, a w dodatku polna dróżka nie zawsze była przejezdna i niekiedy musieliśmy jechać polem. Jak nie pole, to piach lub pod górę :) Dotarliśmy do rozwidlenia polnych dróg, jedna prowadziła na południe do Nowego Dworku, druga na wschód do drogi Kaława-Gościkowo, trzecia na północ do Kaławy no i czwarta na zachód, ale tą przyjechalismy.
Ruszamy na północ, po minięciu kilku kałuż docieramy w końcu do Kaławy, minęła już 18:00 i wkrótce miało się ściemnić, dlatego nie zwlekając postanawiamy zaliczyć ostatni punkt zwiedzania na dziś, Pniewy i tamtejsze bunkry. Szybko udajemy się na zachód asfaltową drogą wzdłuż której biegnie ścieżka rowerowa, niecałe dwa kilometry i jesteśmy. I pytanie Krzysztofa; czy tu było pod górę ?, a może to było stwierdzenie. Parę fotek nim ściemni się zupełnie, przed budynkiem na niewielkim placu zbierają się jakieś grupki rekonstrukcji w mundurach niemieckich i polskich.

Pniewy pamiatkowa tablica © toadi

Smocze zęby to na nich miały się zatrzymać sowieckie czołgi © toadi

Smocze zęby z bliska © toadi

Rudy 102 © toadi

Wieże strzelnicze i mała obserwacyjna na bunkrze w Pniewach © toadi

Wieżyczki bunkra oraz Nasze rowery © toadi

Stalowa wierza bunkra © toadi

Ślady z zimy `45 kiedy przełamywano linię umocnień pod Kaławą © toadi

Ślady ostrzału © toadi

Kurna, rower świeci się jak choinka w Boże Narodzenie © toadi

Z tego otworu strzelniczego broniono dotępu do wejścia pole ostrzału to okolice pancernego włazu do wnętrza bunkra © toadi

Ledwie co zdołaliśmy zrobić kilka słabej jakości fotek (brak światła dawał się we znaki mej komórce, szkoda że nie zabrałem nikona, mógłbym nadal swobodnie fotografować i to bez flesza). Sądziłem że do miejscowości Nietoperek jeszcze uda się dojechać przez pola i lasy, jednak nie miało to większego sensu, dlatego weryfikujemy swe plany poraz kolejny i już drogami przez Kaławę i Nietoperek kierujemy się szybko do Międzyrzecza, jest już całkiem ciemno więc jak w piątek na światłach.

Krzysztofa rower nie swieci się ale paski odblaskowe na Nim owszem © toadi

Docieram po niespełna 30 minutach do rynku w Międzyrzeczu, zaczyna coraz mocniej padać, jeszcze tylko fotka ratusza,

Ratusz w Międzyrzeczu nocą © toadi

nieco oczyścić z błocka rowery, załadować je i siebie i w drogę. Na najbliższej stacji krótka pauza na małe co nieco i przez Międzychód do Poznania. Około 22 Krzysztof odstawia mnie pod blok i koniec wycieczki.

Dzień upłynął miło i przyjemnie, ale tak zwykle jest kiedy jedziemy z Krzysztofem, zaś niezatarte wrażenia które na długo pozostaną w pamięci to fragment baśniowego lasu. Mam nadzieję że nie tylko w mojej pamięci.

Nocna wyprawa

Piątek, 9 października 2009 · dodano: 11.10.2009 | Komentarze 3

Było piątkowe popołudnie, albo raczej wczesny wieczór, musiałem jeszcze odebrać rower z serwisu a potem w drogę. Ale po kolei z pracy pośpieszyłem po odbiór rowerku, i szybko do domciu. Była prawie 18 kiedy dotarłem, a tu jeszcze korby do założenia oraz łańcuch. Krótka rozmowa z Krzysztofem, szybkie uzupełnienie braków w rowerze i już nie przebierając się popędziłem nad Maltę do Źródełka. Dojechałem około 18:30-18:35 kilka słów na powitanie i w drogę. Jak się okazało byłem jedynym który nie miał Kelysa :) oraz w "cywilnych" ciuchach :).
Znad źródełka ruszyliśmy w składzie: Krzysztof, Paweł, Mateusz i ja.
Szybko się ściemniało więc już od startu jechaliśmy na światłach. Każdy był zaopatrzony w pełne oświetlenie. Z początku jechaliśmy trasą Poznańskiego Maratonu, jednak już przy Młyńskim Stawie skręcamy w lewo i jedziemy wzdłuż Stawu, teoretycznie ciekawszą trasą, chociaż po zmroku nieco wątpliwe są uroki, jednak docieramy do Stawu Antoninek i przez groblę kolejnym odcinkiem trasy maratonu do Zielińca, gdzie zatrzymujemy się przed sklepikiem.

Pod sklepem na Zielińcu © toadi

Po krótkiej przerwie ruszamy dalej, nadal trasą maratonu wzdłuż jeziora Swarzędzkiego, do Gruszczyna, gdzie trasę maratonu zostawiamy swemu losowi, sami zaś udajemy się w kierunku na Mechowo. Przekraczamy tory kolejowe oraz dość ruchliwą drogę na Gniezno i zjazd do Mechowa. Kawałek przez wioskę i podjazd, który pokonujemy na nogach :(, piasek pomimo że mokry okazał się zabójczy dla moich slicków, zaryły się głęboko i nie miały przyczepności. Jak się okazało cała nasza czwórka musiała wejść na wzniesienie.
Jedziemy polną drogą na Kicin wśród pól i kałuż, które co rusz urozmaicają nam monotonię jazdy i dają nieco uciechy kiedy jakiś manewr nie wyjdzie. Po wjechaniu do wioski liczyłem ze kościół w Kicinie, który za dnia jest wart utrwalenia, będzie odpowiednio doświetlony i ..., jednak kościół skryty był w ciemnościach, brak iluminacji jedynie plac był rozświetlony, a szkoda. Fotka i w dalszą trasę.

Pod kościołem w Kicinie © toadi

Kolejny cel Dziewicza Góra. W planach był podjazd żółtym szlakiem od wschodu, jednak w mroku mijamy właściwy zjazd prowadzący na szczyt i kierując się od tego momentu GPS`em Krzysztofa zdobywamy szczyt od północy.
Dziewicza Góra zdobyta, zdobyta nocą, i to pomimo niepowodzenia wcześniej kiedy na niższe wzniesienie wpychaliśmy rowery, tym razem nie musimy zsiadać z siodełka, ale zgrzałem się nieźle.

Dziewicza Góra 145m n.p.m. zdobyta nocą. © toadi

Pod wieżą obserwacyjną na szczycie Dziewiczej Góry © toadi

Dziewicza Góra nocą © toadi

Po krótkim postoju ruszamy na północ, najpierw zjazd, który budził całkiem niezłe emocje i podnosił poziom adrenalinki, zwłaszcza że po nocy wyglądają leśne ścieżki całkiem inaczej niż za dnia, a do tego nie widać co kryje się w cieniu światła z lampek. Jednak udaje się nam zjechać bez przeszkód. W dole kolejny podjazd, o światłach wyglądał na wyższy i bardziej stromy niż się później miało okazać. Leśnym ścieżkami wśród drzew docieramy do leśniczówki Dziewicza Góra. Dalej kierujemy się na obrzeża Czerwonaka, aby już drogą na Owińska kierować się do Bolechowa. Na drodze tworzymy oświetlony pociąg i jadąc gęsiego suniemy z prędkością około 30 km/h i więcej. Ja jako lokomotywa, S3qm... pośrodku i Maks zamyka skład, przed Bolechowem zmiana i Krzysztof robi za lokomotywę. Nieźle musiało to wyglądać, cztery rowery jeden za drugim w niewielkich odstępach dobrze oświetlone sunące drogą w ciemnościach
Z Bolechowa kierujemy się na most nad Wartą i Biedruska, przed samym mostem krótki postój na przystanku i ruszamy w drogę. W Biedrusku docieramy do sklepu i robimy kolejne zakupy, przerwa na posiłek i wracamy w kierunku Warty do nowego szlaku nadwarciańskiego. Zjazd od Biedruska był delikatnie mówiąc zimny, zęby same latały. Skręcamy w las i jedziemy wzdłuż szlaku ku Poznaniowi. Trasa wcześniej nam już znana, lecz dotąd pokonywana za dnia nocą jawi się całkiem odmiennie i tajemniczo. Coś wspaniałego, co jakiś czas słychać w lesie trzask łamanych gałązek, czasem to my go powodujemy, ale nie raz słychać go albo przed nami albo gdzieś z boku. Jednak stwierdziwszy że są trzy opcje:
1. szaleni grzybiarze którzy już na noc wyruszyli na poszukiwanie grzybów !
2. leśne zwierzęta które czają się w mroku aby nas zaatakować i pożreć !
3. wilkołak który przeraził się światła i nawiał gdzieś w krzaki !
Która była prawidłowa już się chyba nie dowiemy :)
W końcu docieramy do cywilizacji i wyasfaltowanych dróg. Kawałek jeszcze jedziemy razem i musimy się rozstać. jest dość późna pora, dochodzi 23, a na kolejny dzień umówiłem się z Krzysztofem na wypad do MRU, dlatego zostawiam resztę ekipy i kieruję się w kierunku Cytadeli, Garbar, Rynku Bernardyńskiego do mostu Rocha

Most Rocha © toadi

Most Rocha © toadi

Do domu docieram około 23:00
W tym samy czasie Krzysztof również dociera do celu jak i Paweł z Mateuszem.

Wyjazd udany, wrażenia jeszcze lepsze, jazda nocą to nie to samo co za dnia i wzbudza całkowicie odmienne emocje oraz wrażenia niż za dnia, zwłaszcza kiedy nie jest to jazda drogami wśród samochodów. Towarzystwo super. Aby więcej takich wypadów. Może w zimie kiedy spadnie śnieg oraz ściśnie mróz warto by też nocą coś podobnego urządzić ?

Po kolejną porcję części - objazd po poznańskich sklepach rowerowych

Sobota, 3 października 2009 · dodano: 03.10.2009 | Komentarze 2

Wstałem jak to zwykle w sobotę niezbyt wcześnie. Trochę czasu upłynęło na śniadanko i wyszykowanie się.
Było coś koło 11 kiedy ruszyłem się po części, najpierw po najbliższych sklepach, czyli pobliskie osiedla, ale nie mieli tego co szukałem, więc ruszyłem dupsko na Starołecką do Pawlaka, na moje nieszczęście mieli jakąś wyprzedaż i w dniu dzisiejszym nie mogłem kupić ani części ani narzędzi, jedynie chwilę sobie pogawędziłem. Na domiar złego i pogoda się popsuła zaczął padać deszczyk, na szczęście założyłem na siebie kurteczkę wcześniej więc przemoknięcie mnie nie groziło, co najwyżej zaparowanie od środka ;)
Następny sklep to Kwiatowa, no tu już było coś więcej niż tylko rozmowa, również zakupy, lecz nadal nie mając wszystkiego skierowałem się na Piekary. Pech w soboty nieczynne :(.
Stwierdziwszy iż dawno co Colexu nie zaglądałem skierowałem się w tym kierunku, zahaczyłem jeszcze o centrum Poznania po znacznie po 13 byłem u celu, po chwili rozmowy nabyłem kolejny element jednak nie do końca taki jakbym chciał, srebrny a nie czarny i z 44 a nie 48 ząbkami, ale lepszy taki niż żaden. Nie miałem jednak nadal wkładu suportu, miałem niecały kwadrans do 14 więc postanowiłem że na Miodową zdążę, jakby co zostawał jeszcze Armot na Ratajach, czynny do wieczora, jak to zwykle jest w centrach handlowych. Jednak wyprawa do Armotu okazała się zbędna, nabyłem ostatni element niezbędny do kolejnego etapu modernizacji 10 letniego już rowerka :)
W drodze powrotnej jeszcze zakupy czegoś do jedzonka i gdzieś około 16 wylądowałem szczęśliwy w domciu. Szczęście nie trwało długo, muszę jeszcze kupić imbus 10 :(, a byłem pewien że mam w domu, albo mam tylko dobrze się ukrył (mało prawdopodobne), albo zostawiłem kiedy się przeprowadzałem :(, tak czy inaczej jeszcze jedne zakupy mnie czekają, teraz jednak w Praktikerze bo blisko i długo czynny.

A to jak się prezentują dzisiejsze nabytki :)

Zakupy © toadi

Jeszcze dziś muszę przełożyć aby jutro być gotowym na MRU, a i wymienić opony muszę ze slicków na terenowe :)