Malta od górki do górki część II

Poniedziałek, 12 kwietnia 2010 · dodano: 03.05.2010 | Komentarze 0

Podobnie jak w niedzielę kilka rundek po górkach na Malcie. Nic ciekawego.

Malta od górki do górki

Niedziela, 11 kwietnia 2010 · dodano: 11.04.2010 | Komentarze 2

Krótki wypad aby nieco na podjazdach siłę poprawić. Tereny Malty - Olszoki. Jazda od górki na wysokości stacji BP do górki na wysokości ulicy Piwnej. I tak w kółko kilka razy. Po trzech podjazdach na jedną górkę przejazd do drugiej aby dać nogom odpocząć, dwa trzy podjazdy i powrót do tej pierwszej. Po około 40 minutach odpuściłem sobie, kolana mnie już zaczęły boleć. Ale jutro wracam ponownie na górki i mimo że krótki i niezbyt strome to na początek sezonu wystarczą.

Pozdrawiam wszystkich po dłuższej nieobecności.
Wkrótce uzupełnię brakujące wpisy :)

Na wielkanocne jajeczko

Niedziela, 4 kwietnia 2010 · dodano: 04.05.2010 | Komentarze 0

Jak to w Święta, krótki wypad na jajeczko wielkanocne do brata.
W drodze powrotnej towarzyszył mi http://skorzan.bikestats.pl/index.php?did=287831

Śnieżycowy Jar

Sobota, 3 kwietnia 2010 · dodano: 03.05.2010 | Komentarze 0

Jak poprzednio spotykamy się przy źródełku na Malcie.
Kierujemy się ścieżkami na Malcie w kierunku na Swarzędz, po dotarciu do j. Swarzędzkiego kierujemy się kawałek jego brzegiem a następnie skręcamy na północ jadąc w kierunku na Dziewiczą Górę. Momentami błoto zmusza do powolnej jazdy albo zsiadania z rowera i omijania z buta, ale jakoś docieramy do trasy Poznań - Gniezno. Po jej przekroczeniu kierujemy się w las i na Kobylnice.
Przychodzi nam przekraczać niewielki strumyk. potem do Wierzenicy i polnymi drogami do Kicina. Wjazd na Dziewiczą Górę. A potem już w kierunku na Owińska. Drogą do Murowanej Gośliny. W miasteczku dwa postoje, jeden zaraz za cmentarzem w cukierni, mniam dobre to było, a drugi na wylocie do Mściszewa - musiałem coś do picia kupić. Z Murowanej Gośliny jedziemy na Mściszewo potem Kawałek na północ aby po wjechaniu do kolejnej wioski Starczanowo, skierować się na Zachód i ponownie na północ po minięciu łąki jesteśmy w lesie. A krótko potem mamy okazje delektować się pięknem Śnieżyc. Słowa i zdjęcia nie są w stanie oddać tego pięknego widoku. Tam trzeba po prostu być we właściwym momencie i samemu to widzieć.
Po spędzeniu paru dłuższych chwil w jarze postanawiamy wracać na Poznań, jedziemy n zachód aby nie wracać się a później ku południu wzdłuż Warty ale w sporym oddaleniu od rzeki. Mijamy malowniczy mostek i niewielki strumyk który na tyle nas zauroczył że zatrzymaliśmy się na kilka chwil. Słonko pięknie przygrzewało, w lesie nie było czuć wiatru zaś brak liści jeszcze o tej porze powoduje że las jest bardzo widny.
Jadąc lasem pokonujemy niewielkie wzniesienie aby wkrótce znaleźć się ponownie na drodze Starczanowo Mściszewo. Z Mściszewa jedziemy pierścieniem do Poznania.
Po minięciu Warty zjazd na niebieski szlak wzdłuż Warty i niebawem przez Naramowice jesteśmy w Poznaniu.
W drodze powrotnej ze Śnieżycowego Jaru dociągałem stopniowo paski od kasku, który wydawał się że leży zbyt luźno. W pewnym momencie kask był na tyle ciasno że zaczęła boleć mnie głowa, nie powiązałem jednak bólu głowy z ciasnym kaskiem, mało jeszcze bardziej na jednym z postoi dociągnąłem jego mocowanie. Efekt ból już po paru minutach był nie do wytrzymania, każda dziura na ścieżce, nierówność czy ruch głowy powodował coraz silniejszy ból. Z początku myślałem że to zatoki, problem w tym że nie miewam takich bóli, ale skoro to mogą być zatoki postanowiłem że założę inaczej bandanę i zabezpieczę lepiej nią skronie.
W chwili kiedy kask wylądował na kierownicy ból momentalnie ustąpił, a ja odżyłem, teraz było wszystko jasne. Tak głupi błąd i tyle niepotrzebnego bólu :(
Wyjazd super, pogada, towarzystwo no i Snieżycowy Jar :)

Wycieczka po starych śmieciach czyli w rejony mojego dzieciństwa

Sobota, 20 marca 2010 · dodano: 03.05.2010 | Komentarze 0

Kolejny wyjazd z Krzysztofem,
Trasa jak podał Krzysztof:
http://maks.bikestats.pl/index.php?did=279396#comments
Generalnie lepiej niż poprzednio, ale i tak obciach.
W Nagradowicach postój pod sklepem = muszę uzupełnić paliwo i płyny, dużo płynów :)
Na polnej drodze łączącej Komorniki z Tulcami zalegał jeszcze śnieg, dla moich gładkich opon odcinek nie do przebrnięcia.
W Tulcach na krótką chwilę spotykamy się z Rodmanem i powrót do Poznania nad Maltę gdzie każdy już jedzie we własną stronę.
Tym razem było nieco lepiej, ale gdzie mi tam do formy Krzysztofa :( Marnie widzę ten rok, teraz to chyba ciągle to ja będę musiał jego gonić.

Pierwszy wypad tej wiosny - fiasko zero kondycji :(

Niedziela, 7 marca 2010 · dodano: 03.05.2010 | Komentarze 0

Wycieczka pierwsza tej wiosny i tego roku, spotkanie u Krzysztofa, najpierw dojazd do niego około 11km jak zwykle a później jak w poniższym raporcie
http://maks.bikestats.pl/index.php?did=275278
Początek nie był może rewelacyjny ale jakoś tam dotrzymywałem Krzysztofowi kroku i nie musiał za mną zbytnio czekać. Jedak widać było kto przepracował w pocie czoła zimę a kto trenował LB :(
Od Kiekrza zacząłem coraz bardziej zostawać w tyle zwłaszcza na podjazdach, na płaskim jakoś dawałem jeszcze radę.
W Rokietnicy przerwa na małe co nieco, niewiele pomogło :( Widać było całkowity brak formy. W drodze powrotnej już na trasie Obornickiej mocno odstawałem od Krzysztofa, W pewnym momencie na gładkiej drodze piasek przylepiony do mokrej opony spowodował że położyłem się na środku jezdni w momencie kiedy skręcaliśmy w kierunku na Morasko. Nic specjalnego się nie stało, jednak do zmęczenia doszła niechęć do dalszej jazdy i wzmożona ostrożność nawet na prostych odcinkach że nie powiem o zakrętach :(
Po dotarciu do domciu Krzysztofa jestem bez sił prawie, wiem że starczy mi ich jeszcze na dojechanie do domu, jednak nowe siodełko i do tego źle ustawione dodało ból 4 liter.
Mam już dość na dziś.
Całą wyprawę można opisać jednym słowem - fiasko.

Wokół Poznania jesienią

Piątek, 30 października 2009 · dodano: 01.11.2009 | Komentarze 7

Skraj lasu pod Garbami - trasa z Malty do Tulec © toadi

Pełna relacja wraz ze zdjęciami dziś wieczorem lub jutro, zależnie od tego ile czasu spędzę dziś poza domem

Do BCM`u

Środa, 28 października 2009 · dodano: 01.11.2009 | Komentarze 3

Czwartek ładna pogoda, chwila czasu i pomimo że dzień już powoli miał się ku końcowi postanowiłem wyjechać na chwilkę do Puszczykowa, a dokładniej do sklepu po ciuchy na zimę. Cóż co dzień to chłodniej, a letnie ciuszki już się nie sprawują w tę pogodę najlepiej.
Górnym tarasem Rataj dotarłem do R.Starołęka później ku mostowi kolejowemu na Starołęce, Dębina, Luboń, kawałek wzdłuż Warty, później powrót na trasę Poznań-Mosina i w Starym Puszczykowie, kawałek pod górkę do BCM`u.
Dłuższa chwila spędzona w sklepie i po dokonaniu zakupów: długie ocieplane spodnie plus ochraniacze na buty, ruszam w drogę powrotną do domu, zapadał już zmrok, więc chciał nie chciał oświetlenie roweru okazało się nieodzownym i pomocnym gadżetem, zapewniającym bezpieczeństwo, lub iluzje takowego.
Już zbyt wiele nie kombinując wracałem drogą i ścieżką rowerową do Poznania i domu. Wróciłem około 18:00.

Zdjęć specjalnie nie robiłem, lecz urzeczony pewnym widoczkiem jedno pstrykłem :)

Jesień w Poznaniu © toadi

W baśniowej krainie

Sobota, 10 października 2009 · dodano: 12.10.2009 | Komentarze 5

Jest to fragment trasy MRU jaką pokonałem z Krzysztofem w ubiegłą sobotę , jednak zasługiwał na osobny wpis.

Jedziemy w nieznane aby już niebawem znaleźć się w baśniowej krainie, krainie nie z tego świata.

Baśniowa kraina © toadi

Pnącza które na krótkim odcinku lasu szczelnie okryły wszystkie pnie drzew tworzą coś wspaniałego, niespotykanego, wszystko co tego dnia widzieliśmy blednie przy tym dziwie natury. A wszystko to za sprawą Dławisza amerykańskiego.

Baśniowa kraina © toadi

bajkowa kraina © toadi

leśna ścieżka przez bajkową krainę © toadi

baśniowa kraina © toadi

las zachwycił nie tylko mnie, takie pnącza to coś niezwykłego, a w dodatku w jesiennych już barwach © toadi

baśniowa kraina © toadi

pnącza skręcają się w prawo, prawoskrętnie wyglada to jak stara lina porzucona gdzieś w lesie © toadi

Kraina z baśni © toadi

Kraina z baśni © toadi

Jak to ujął Krzysztof: Kraina Narnii © toadi

Sprawca tego pięknego lasu © toadi

W środku są czerwone kulki nasion, ale zewnętrzna osłona pęknie i uwolni je dopiero kiedy w pełni będą dojrzałe © toadi

Nasiona i liście z bliska w blasku flesza © toadi

Dławisz kiedy zacznie oplatać młode słabe drzewo zniszczy je. © toadi

Nasiona i liście z bliska w blasku flesza © toadi

I jeszcze jedna fotka © toadi

Pnącze to dorasta do 20 metrów, roczne przyrosty to 2 do 3 metrów © toadi

Pomimo iż było cudownie musieliśmy opuścić te bajkową krainę, było zbyt późno a i pierwsze krople deszczu zapowiadały iż większy deszcz się zbliża.

Międzyrzecz - Jordanowo - Staropole - Boryszyn - Kaława - Międzyrzecz

Sobota, 10 października 2009 · dodano: 11.10.2009 | Komentarze 2

Ciężko wstać rano po nocnej wyprawie za Poznań, ale co zrobić. Sprawdzenie pogody na necie oraz w TV i wg przepowiadaczy pagody ma nie padać, ale o słońcu i cieple możemy zapomnieć, wiatr raczej umiarkowany. Zobaczymy co będzie. Ruszam w 11 km rozgrzewkę do Krzysztofa, gdzie załadowujemy rowery na samochód i ... . Mieliśmy wyruszyć około 8 z Poznania, ale jak to zwykle bywa nie wszystko da się przewidzieć i zaplanować. Ruszamy około 10 z minutami w Międzyrzeczu jesteśmy krótko przed południem.

Kościół Św. Wojciecha w Międzyrzeczu © toadi

Miedzyrzecki ratusz © toadi

Zdejmujemy rowerki z samochodu Krzysztofa i po krótkich przygotowaniach ruszamy zrobić parę fotek pod zamek.

Międzyrzecki zamek z X wieku © toadi

Jak się okazało kolejny raz jestem w Międzyrzeczu i kolejny raz mam pecha zamek zamknięty, z powodu remontu walącej się ściany :( Jednak po krótkiej rozmowie z miłym panem mamy mały bonus od losu i zostajemy wpuszczeni za bramę zamkową.
Zamek pochodzi z 1350 roku kiedy to za Kazimierza Wielkiego został wzniesiony na miejscu grodu warownego z około X a XI wieku. Wielokrotnie zdobywany i burzony, był odbudowywany gdyż był grodem warownym na dawnej granicy Polski. Jednak kiedy podczas potopu szwedzkiego został zburzony już nigdy nie odbudowano go, pozostał jako ruina do dnia dzisiejszego. Dwie warowne baszty zostały przykryte drewnianym dachem aby uchronić je przed dalszą ruiną i zamakaniem. Od mego poprzedniego pobytu mury podwyższono o trzy warstwy cegły oraz wybudowano nowy most nad fosą, gdyż poprzedni się zawalił. Obecnie fragment ściany jest podparty gdyż popękał i grozi zawaleniem, z tego też powodu zamek jest zamknięty. Na terenie zamku nie ma nic specjalnego duży dziedziniec i ruiny tego co pozostało. Lepiej wygląda z zewnątrz niż kiedy już jesteśmy w jego środku.

Międzyrzeczki zamek - dziedziniec © toadi

Armata na dziedzińcu zamku w Międzyrzeczu © toadi

Zamek w Międzyrzeczu fosa i mury zamku © toadi

Robimy jeszcze małą rundkę wokół zamku okalającym go parkiem i ruszamy przez miasto w kierunku na Skoki.

Fosa zmaku w Międzyrzeczu oraz okalający zamek park © toadi

Kawałek drogą do skraju lasu i jeszcze przed miejscowością Skoki zjazd w las na jedną z leśnych ścieżek (oznakowana zielono dla pieszych oraz niebiesko rowery) i od tego momentu już praktycznie do zmroku będziemy jechać głównie leśnymi ścieżkami, brukowanymi duktami i innymi wybojami, a i zdarzy się po zaoranym polu :). Po naszej prawej wśród drzew majaczą niewielkie wzniesienia zaś po lewej od czasu do czasu mignie tafla jeziora Bukowieckiego.

Na niewielkim przesmyku pomiędzy jeziorem Bukowieckim a jakimś małym jeziorkiem pierwsze ślady okopów na niewielkim wzniesieniu, ale znacznie więcej uwagi pochłonęło malownicze jeziorko.

Takie małe jeziorko przy zielonym szlaku, w pobliżu jeziora Bukowieckiego © toadi

Małe jeziorko w okolicy jeziora Bukowieckiego © toadi

Chwilę później dość długi podjazd leśną piaszczystą ścieżką, w której grzęzną koła ale jakoś się czołgamy pod górkę, czołgamy gdyż jedziemy bardzo wolno i z dużym wysiłkiem, pieszo pewnie było by szybciej. Gdy wzniesienie się kończy roztacza się piękny widok na panoramę jeziora Bukowieckiego, przysłaniają go młode jeszcze drzewka posadzone na zboczu schodzącym w stronę jeziora, lecz i tak zatrzymujemy się na chwilę aby zrobić kilka fotek i nieco się przeodziać, podjazd zrobił swoje a i w lesie jest dość ciepło nie ma wiatru.

Tam za zakrętem skończył się piaszczysty podjazd, zaś na płaskim odcinku chwilę wytchnienia oraz szansę popatrzeć z góry na jezioro Bukowieckie © toadi

Jezioro Bukowieckie ze ścieżki, na pierwszym planie młodnik © toadi

Przez grubą warstwę chmur udawało się nawet czasem na moment słonku przedrzeć, ale to były tylko krótkie momenciki.

Na leśnym szlaku gdzieś pomiędzy jeziorem bukowieckim a Wyszanowskim © toadi

Dalsza trasa biegła do jeziora Wyszanowskiego i wzdłuż jego brzegów, była co najmniej dość trudna, zryta przez leśne zwierzęta oraz usłana ogromną ilością gałęzi które parokrotnie przestawiały mi rower to raz w prawo to innym razem w lewo kiedy na nie najechałem. Innym razem wyskakiwały spod kół, czy też łamały się z chrzęstem, a do tego wszystkiego duża ilość pożółkłych liści niedawno opadłych z drzew czy też zarośla gwałtownie zwężające ścieżkę.

Po lewej tafla jeziora Wyszanowskiego © toadi

Leśna ścieżka wzdłuż jeziora Wyszanowskiego © toadi

Na jednym z odcinków jadąc bardzo blisko za Krzysztofem, dosłownie parę centymetrów, po dość gwałtownym Jego zatrzymaniu, ratując się przed gwałtownym uderzeniem w jego rower skręcam kierownicą w prawo i widząc że i tak wjadę w niego zeskakuję z rowera, efekt; zaliczam glebę, skoczyłem w kierunku skarpy i zaliczyłem ładnego kozła. Mój rower oparł się o Krzysztofa i nie obalił, lecz ja leżałem :)
Były też okazję podziwiać okoliczną faunę i florę, największe zwierze jakie nas zaszczyciło to jeleń, zaś z fauny lasy ukazały nam grzyby,

Ciekawe czy ten czerwony grzybek dało by się zjeść © toadi

mchy i porosty

Kępa mchu na pniu obumarłego drzewa oraz posrosty © toadi

czy też pomimo iż to już październik kwitnące nadal wrzosy

Wrzosy © toadi

Z brzegu jeziora Wyszanowskiego było widać iż las już zmienił swą szatę na barwy jesieni

Jezioro Wyszanowskie - jesień © toadi

Jeziora, las i wzgórza

Rower Krzysztofa w okolicach jeziora Wyszanoskiego © toadi

Widok ze wzgórza, w dole na ściezce Krzysztof i jego rower, a nieco dalej wody jeziora © toadi

Ścieżka jednak mimo oznakowania w pewnym momencie sprawiła nam niespodziankę, koniec jazdy, objazd, albo przechodzimy górą :)

Niespodzianka na szlaku - płot i przegrodzona w poprzek droga © toadi

Na odcinkach gdzie las wycięto widać było jak pofałdowany jest teren który przyszło nam przemierzać.

Fragment lasu w miejscu niedawnej wycinki ikazał nam po jakim terenie się przemieszczamy i dlaczego tak marna średnia jest na licznikach © toadi

pięknie ukształtowany teren, plus piasek i gałęzie potrafią nieźle dać w kość i trochę potu wycisnąć © toadi

I tak jadąc przed siebie docieramy w okolice miejscowości szumiąca gdzie aby dostać się do centrum wioski, w której jest uroczy kościółek, zbaczamy ze szlaku zielonego na żółty. We wiosce jedyny sklep jest nieczynny. Jednak neogotycki kościół z 1894 r wart jest uwiecznienia,

Neogotycki kościół w Szumiącej, niegdyś wioska należała do Paradyskiego Klasztoru © toadi

zaraz za wioską skręcamy w polną drogę prowadzącą na południe do Gościkowa i Jordanowa. po swej prawej mamy las, a później linię kolejową (nieczynną) zaś po lewej dolinkę rzeki Paklicy.

Linia kolejowa na nasypie co kilkaset metrów ma niewelkie wiadukty, po blizszym zapoznaniu widać iż większość z nich nie ma obecnie zastosowania © toadi

Wiadukt pod nieczynną dziślinią kolejową © toadi

Polną drogą docieramy do Gościkowa (niegdyś Paradyż), w pierwszym napotkanym sklepie postój na posiłek i ruszamy dalej do niedalekiego Jordanowa, zaliczając po drodze obiad w przydrożnym barze.

We wsi znajduje się pocysterski klasztor, na terenie którego mieści się obecnie Wyższe Seminarium Duchowne w Paradyżu © toadi

W niedalekim Jordanowie zatrzymujemy się na moment przy kościele św. Anny z XVI wieku wybudowanym przez cystersów z Paradyża.

Kościół św. Anny w Jordanowie © toadi

Pozostałości po osadnikach niemieckich / zaborcy © toadi

poniemiecki nagrobek © toadi

okazały okaz dębu, swym wyglądem moze nieco straszyć, pewnie był pierwowzorem drzewca we Władcy Pierścieni :) © toadi

Kierujemy się z Jordanowa kawałek ku południu aby lasami dojechać do Staropola i Boryszyna, jednak nieco plany krzyżuje nam budowa autostrady w efekcie po zrobieniu kilku kilometrów po lesie uznajemy ze należy kawałek się wrócić i jechać do Nowego Dworku i dalej lasem wzdłuż nieczynnej linii kolejowej. Co postanowiliśmy to i uczyniliśmy. Do wioski brukowana droga wytrząsała z nas niedawno zjedzony posiłek, liczyliśmy iż jadąc w las, będzie mniej trzęsło, ale okazało się że tak dobrze to nie ma, bruk ciągnął się jeszcze długi odcinek w las. Trzęsło niemiłosiernie a nie było specjalnie gdzie zjechać. Wkrótce docieramy do jeziora Paklickiego, kierujemy się nadal na zachód i po wyjechaniu z lasu otaczają nas pola kukurydzy. Docieramy do po PGRowskich zabudowań pod Staropolem i po około kilometrze jesteśmy we wiosce. Na skrzyżowaniu dróg po prawej stronie bunkier, a właściwie to co po nim pozostało.

Staropole pozostałości po bunkrze © toadi

ruiny bunkra © toadi

Ze Staropola na północ do Boryszyna, i kolejne ruiny bunkra, jedziemy w kierunku do pętli Boryszyn w las, na zwiedzanie nie mamy czasu, jest już zbyt późno, lasami i polami kierujemy się na wschód. Odnajdujemy komin wentylacyjny podziemnego systemu tuneli.

komin wentylacyjny MRU © toadi

Jedziemy w nieznane aby już niebawem znaleźć się w baśniowej krainie, krainie nie z tego świata.

Baśniowa kraina © toadi

Pnącza które na krótkim odcinku lasu szczelnie okryły wszystkie pnie drzew tworzą coś wspaniałego, niespotykanego, wszystko co tego dnia widzieliśmy blednie przy tym dziwie natury. A wszystko to za sprawą Dławisza amerykańskiego.

Baśniowa kraina © toadi

Pełna relacja z tej baśniowej krainy W baśniowej krainie

Pomimo że ten fragment lasu szczególnie się nam spodobał, jednak zbliżał się wieczór i czas jaki pozostał do zmroku topniał bardzo szybko musieliśmy ruszać dalej. Jeszcze kawałek jechaliśmy lasem, jednak kiedy wyjechaliśmy z niego kolejna przykra niespodzianka, zaorane pole i albo dalej tym polem, albo wracamy.
Wybraliśmy wariant przez pole. Jechaliśmy wzdłuż lasu nieco pod górę, a później w niewielką dolinkę, następnie polem kukurydzy a na jego skraju ponownie zaoranym polem kierowaliśmy się ku północy. W końcu po około 1,5 km dotarliśmy do polnej ścieżki która gdzieś w tym rejonie miała swój początek dla nas, a dla innych zapewne koniec. Na pierwszych metach zadowolenie, gdyż było nam znacznie łatwiej niż polem, ale po niedługim czasie jeden z dłuższych podjazdów które mielismy tego dnia, a w dodatku polna dróżka nie zawsze była przejezdna i niekiedy musieliśmy jechać polem. Jak nie pole, to piach lub pod górę :) Dotarliśmy do rozwidlenia polnych dróg, jedna prowadziła na południe do Nowego Dworku, druga na wschód do drogi Kaława-Gościkowo, trzecia na północ do Kaławy no i czwarta na zachód, ale tą przyjechalismy.
Ruszamy na północ, po minięciu kilku kałuż docieramy w końcu do Kaławy, minęła już 18:00 i wkrótce miało się ściemnić, dlatego nie zwlekając postanawiamy zaliczyć ostatni punkt zwiedzania na dziś, Pniewy i tamtejsze bunkry. Szybko udajemy się na zachód asfaltową drogą wzdłuż której biegnie ścieżka rowerowa, niecałe dwa kilometry i jesteśmy. I pytanie Krzysztofa; czy tu było pod górę ?, a może to było stwierdzenie. Parę fotek nim ściemni się zupełnie, przed budynkiem na niewielkim placu zbierają się jakieś grupki rekonstrukcji w mundurach niemieckich i polskich.

Pniewy pamiatkowa tablica © toadi

Smocze zęby to na nich miały się zatrzymać sowieckie czołgi © toadi

Smocze zęby z bliska © toadi

Rudy 102 © toadi

Wieże strzelnicze i mała obserwacyjna na bunkrze w Pniewach © toadi

Wieżyczki bunkra oraz Nasze rowery © toadi

Stalowa wierza bunkra © toadi

Ślady z zimy `45 kiedy przełamywano linię umocnień pod Kaławą © toadi

Ślady ostrzału © toadi

Kurna, rower świeci się jak choinka w Boże Narodzenie © toadi

Z tego otworu strzelniczego broniono dotępu do wejścia pole ostrzału to okolice pancernego włazu do wnętrza bunkra © toadi

Ledwie co zdołaliśmy zrobić kilka słabej jakości fotek (brak światła dawał się we znaki mej komórce, szkoda że nie zabrałem nikona, mógłbym nadal swobodnie fotografować i to bez flesza). Sądziłem że do miejscowości Nietoperek jeszcze uda się dojechać przez pola i lasy, jednak nie miało to większego sensu, dlatego weryfikujemy swe plany poraz kolejny i już drogami przez Kaławę i Nietoperek kierujemy się szybko do Międzyrzecza, jest już całkiem ciemno więc jak w piątek na światłach.

Krzysztofa rower nie swieci się ale paski odblaskowe na Nim owszem © toadi

Docieram po niespełna 30 minutach do rynku w Międzyrzeczu, zaczyna coraz mocniej padać, jeszcze tylko fotka ratusza,

Ratusz w Międzyrzeczu nocą © toadi

nieco oczyścić z błocka rowery, załadować je i siebie i w drogę. Na najbliższej stacji krótka pauza na małe co nieco i przez Międzychód do Poznania. Około 22 Krzysztof odstawia mnie pod blok i koniec wycieczki.

Dzień upłynął miło i przyjemnie, ale tak zwykle jest kiedy jedziemy z Krzysztofem, zaś niezatarte wrażenia które na długo pozostaną w pamięci to fragment baśniowego lasu. Mam nadzieję że nie tylko w mojej pamięci.